Zet het blauw
van de zee
tegen het
blauw van
de hemel veeg
er het wit
van een zeil
in en de
wind steekt op
van de zee
tegen het
blauw van
de hemel veeg
er het wit
van een zeil
in en de
wind steekt op
Vandaag was het zo’n dag uit een juwelenkistje. De opkomende zon telde vanmorgen al een dukaat uit en dat bleef de hele dag zo. Deze zondag smaakt naar meer. Weliswaar nog met een stevige frisse noordoosten wind. Maar deze zon en het briesje maakten het tot 'Het volmaakte weer' voor een zeiler. Echter dat laatste mag ik mezelf nog niet noemen. Voordat ik me een "zeilmeisje kan noemen, moet er nog wat gebeuren.
Toch vandaag de eerste stap gezet. Vroeg deze ochtend kreeg ik al een tweetbericht van buienradar dat de wind het vandaag kouder zou doen voelen dan dat de thermometer aan zou geven. Omdat ik echt een bloedje hekel aan kou lijden heb, ben ik eerst maar eens de kast in gedoken. Gestart om thermisch ondergoed aan te trekken, met zowel lange mouwen als pijpen. Vervolgens mijn gevoerde broek en een wollen trui erover heen aan. Mijn droogpak, zeillaarzen, handschoenen (3 paar in totaal), een fleece muts en dito col maakten het compleet. Toen ik helemaal klaar was kreeg ik van de kapitein ( zo zal ik m maar even noemen) een opmerking in de trant van "zo little mermaid". Ik voelde me persoonlijk zelf meer een "Michelin mannetje', maar dat is natuurlijk een kwestie van perceptie.
Voor we wegvoeren werd er aan mij duidelijk gemaakt wat de bedoeling was en dat ik zelf veel aan het roer zou staan. In dit geval was het geen stuurwiel, maar een helmstok. Waar ga je in dat geval dan zitten of staan? Vandaag had ik daar echt niet over nagedacht, maar dat is zeker een leerpunt voor de volgende keer. Ik moet dan zo gaan zitten dat ik die helmstok wat meer vrij kan bewegen en dat ik de zaak ook nog kan overzien. Hoewel daar, voor meer flexibiliteit achter het roer, wel een helmstokverlenger lag. Echter misschien komt dat nog wel, maar dat was nog niet helemaal mijn ding. Ik had staande meer gevoel met de boot. Overigens geeft die helmstok mij wel meer zeilplezier. "Je hebt dan veel meer feeling met de boot" riep ik al voorzichtig enthousiast....,"Maar" zo werd ik voorzichtig weer met beide voeten in de kuip gezet: "Het gaat niet alleen om gevoel, je zult ook nog moeten begrijpen wat je doet". Dat is precies wat ik nu wel wil leren: "De belangrijke relatie tussen de wind en de boot begrijpen". En ja dat het om wind draait bij het zeilen lijkt me enigszins overbodig om te melden.
Vanmorgen, bij het wakker worden, had ik al op ww.windfinder.com gekeken. Per slot van rekening ga je zeilen, dan heb je windfinder op je iPhone. Deze meldde dat er met de middag 10 kpn zou staan uit het noordoosten. Nu waren die 10 kpn wel 16 knp in werkelijkheid, dus een goede windkracht 4-5. We begonnen hoog aan de wind. Ik had het gevoel dat het redelijk ging. De helmstok kreeg ik steeds beter onder controle. De zeilen werden goed getrimd en het ging heerlijk. Ondertussen werd er uitleg gegeven wat er gebeurde met het zeil. Toen kwam er een moment dat de boot toch behoorlijk schuin ging. Met verschrikte ogen keek ik naar beneden naar het opspattende nat. Op dat punt was ik meer bezig om te kijken wat de boot onder mij nu deed en de angst dat deze om zou slaan. Dat was aan mijn koers te merken. Ik raakte het even helemaal kwijt. Ik blikte in paniek naar de man aan het grootschoot. Ik kreeg alleen een brede grijns terug en de vraag: "Wat gebeurt er?" Volgens mij kwam er als antwoord niet veel zinnigs meer uit. Terwijl hij rustig uitlegde wat er gebeurde en met de nodige aanwijzingen om te begrijpen wat ik verder moest doen, kreeg ik de boot weer op koers. Ik probeerde echt alles in de gaten te houden. Ik kwam ogen te kort. Tegelijkertijd werkte mijn hersenen als een razende, om alle indrukken en het nieuw geleerde toch maar in de juiste laatjes op te slaan. Zodat ik later weer makkelijker verbanden zou kunnen leggen. Even later bij het overstag gaan ging het weer mis. Ik was compleet mijn koers kwijt. De wind, die nu uit een andere hoek kwam, (logisch natuurlijk) deed me even voor een raadsel staan. Ik voelde me net als bij mijn eerste autorijles. Je zit gespannen achter het stuur en je ziet niet meer, dan dat wat er gebeurt aan het einde van je motorkap. Er gebeurt met het overstag heel veel even in korte tijd. Ik merk dat ik veel meer vooruit moet kijken, bedenken moet wat er gaat gebeuren en daarop anticiperen. Tijdens de lunch werden alle handelingen nog even doorgenomen: "Wat is er gebeurd en wat kun je ervan leren?" Terug naar de haven kon ik even terug zakken in de kuip. Ik hoefde even niet aan het roer, gewoon even genieten van het opspattende water en een ervaren kapitein, die wel zijn koers weet en de boot kent. Toch heb ik vandaag meer geleerd, meer dan al die voorgaande jaren. Toen ik alleen koers mocht houden en schoten mocht bedienen. Ik zie al uit naar de volgende zeilles...
2b-continued
Toch vandaag de eerste stap gezet. Vroeg deze ochtend kreeg ik al een tweetbericht van buienradar dat de wind het vandaag kouder zou doen voelen dan dat de thermometer aan zou geven. Omdat ik echt een bloedje hekel aan kou lijden heb, ben ik eerst maar eens de kast in gedoken. Gestart om thermisch ondergoed aan te trekken, met zowel lange mouwen als pijpen. Vervolgens mijn gevoerde broek en een wollen trui erover heen aan. Mijn droogpak, zeillaarzen, handschoenen (3 paar in totaal), een fleece muts en dito col maakten het compleet. Toen ik helemaal klaar was kreeg ik van de kapitein ( zo zal ik m maar even noemen) een opmerking in de trant van "zo little mermaid". Ik voelde me persoonlijk zelf meer een "Michelin mannetje', maar dat is natuurlijk een kwestie van perceptie.
Voor we wegvoeren werd er aan mij duidelijk gemaakt wat de bedoeling was en dat ik zelf veel aan het roer zou staan. In dit geval was het geen stuurwiel, maar een helmstok. Waar ga je in dat geval dan zitten of staan? Vandaag had ik daar echt niet over nagedacht, maar dat is zeker een leerpunt voor de volgende keer. Ik moet dan zo gaan zitten dat ik die helmstok wat meer vrij kan bewegen en dat ik de zaak ook nog kan overzien. Hoewel daar, voor meer flexibiliteit achter het roer, wel een helmstokverlenger lag. Echter misschien komt dat nog wel, maar dat was nog niet helemaal mijn ding. Ik had staande meer gevoel met de boot. Overigens geeft die helmstok mij wel meer zeilplezier. "Je hebt dan veel meer feeling met de boot" riep ik al voorzichtig enthousiast....,"Maar" zo werd ik voorzichtig weer met beide voeten in de kuip gezet: "Het gaat niet alleen om gevoel, je zult ook nog moeten begrijpen wat je doet". Dat is precies wat ik nu wel wil leren: "De belangrijke relatie tussen de wind en de boot begrijpen". En ja dat het om wind draait bij het zeilen lijkt me enigszins overbodig om te melden.
Vanmorgen, bij het wakker worden, had ik al op ww.windfinder.com gekeken. Per slot van rekening ga je zeilen, dan heb je windfinder op je iPhone. Deze meldde dat er met de middag 10 kpn zou staan uit het noordoosten. Nu waren die 10 kpn wel 16 knp in werkelijkheid, dus een goede windkracht 4-5. We begonnen hoog aan de wind. Ik had het gevoel dat het redelijk ging. De helmstok kreeg ik steeds beter onder controle. De zeilen werden goed getrimd en het ging heerlijk. Ondertussen werd er uitleg gegeven wat er gebeurde met het zeil. Toen kwam er een moment dat de boot toch behoorlijk schuin ging. Met verschrikte ogen keek ik naar beneden naar het opspattende nat. Op dat punt was ik meer bezig om te kijken wat de boot onder mij nu deed en de angst dat deze om zou slaan. Dat was aan mijn koers te merken. Ik raakte het even helemaal kwijt. Ik blikte in paniek naar de man aan het grootschoot. Ik kreeg alleen een brede grijns terug en de vraag: "Wat gebeurt er?" Volgens mij kwam er als antwoord niet veel zinnigs meer uit. Terwijl hij rustig uitlegde wat er gebeurde en met de nodige aanwijzingen om te begrijpen wat ik verder moest doen, kreeg ik de boot weer op koers. Ik probeerde echt alles in de gaten te houden. Ik kwam ogen te kort. Tegelijkertijd werkte mijn hersenen als een razende, om alle indrukken en het nieuw geleerde toch maar in de juiste laatjes op te slaan. Zodat ik later weer makkelijker verbanden zou kunnen leggen. Even later bij het overstag gaan ging het weer mis. Ik was compleet mijn koers kwijt. De wind, die nu uit een andere hoek kwam, (logisch natuurlijk) deed me even voor een raadsel staan. Ik voelde me net als bij mijn eerste autorijles. Je zit gespannen achter het stuur en je ziet niet meer, dan dat wat er gebeurt aan het einde van je motorkap. Er gebeurt met het overstag heel veel even in korte tijd. Ik merk dat ik veel meer vooruit moet kijken, bedenken moet wat er gaat gebeuren en daarop anticiperen. Tijdens de lunch werden alle handelingen nog even doorgenomen: "Wat is er gebeurd en wat kun je ervan leren?" Terug naar de haven kon ik even terug zakken in de kuip. Ik hoefde even niet aan het roer, gewoon even genieten van het opspattende water en een ervaren kapitein, die wel zijn koers weet en de boot kent. Toch heb ik vandaag meer geleerd, meer dan al die voorgaande jaren. Toen ik alleen koers mocht houden en schoten mocht bedienen. Ik zie al uit naar de volgende zeilles...
2b-continued
Geen opmerkingen:
Een reactie posten