-Homerus
Er was een meisje die op heel jonge leeftijd al van lezen hield. Met opgetrokken benen zat ze dan ergens op een plek waar de andere haar niet zo snel konden vinden. Het liefst las ze sprookjes, sages of mythes. Door te lezen kon ze zich zo inleven en zo verplaatste ze zich met haar gedachten naar een andere wereld. Toen ze groot genoeg was en de Odyssee kon lezen vond ze de avonturen van Odysseus prachtig. Later begreep ze dat de vele avonturen in de Odyssee mogelijk verwezen naar een onderliggende gedachte. De grondgedachte als een zoektocht van Odysseus naar zichzelf. Daarbij Penelope de verpersoonlijking van zijn vroegere geluk en geborgenheid.En dan rijst de vraag waarom een meisje van de Veluwe nu zo van zeilen houdt? Zand en weerbarstige eikenbomen waren hetgeen waar ze als kind mee speelde. Toch zijn de jaarlijkse vakanties naar Domburg een feest in haar heel prille jeugd. Het water van de zee gaven haar het gevoel van vrijheid... De witte zeilen aan de horizon waren voor haar de vraag: "Waar gaan zij naar toe?" en ze wilde dat ze meekon naar onbekende bestemmingen.
Wanneer het meisje eenmaal een volwassen vrouw is geworden wordt de drang om te kunnen zeilen steeds groter. Heeft die drang te maken met de zoektocht naar zichzelf of een ontdekkingsreis naar vroeger geluk en geborgenheid te vinden?
Dan komt het moment dat ze ervaart dat zeilen echt gaaf is. Ze stapt op en vol vertrouwen vaart ze mee. Op zich geniet ze van elke keer dat ze de haven uitzeilen. De wind geeft haar elke keer het gevoel van vrijheid. Maar die vrijheid is niet echt. Toch vaart ze keer op keer mee. Ze vaart de koers die haar gezegd wordt, maar haar denken wordt stil gezet. Langzamerhand beseft ze dat dit niet het echte zeilplezier is en dat ze het echte zeemansschap wil ervaren. Zeemansschap dat gebaseerd is op ervaring, inzicht, kennis en kunde. En dan komt ze op een punt dat ze ervaart dat voor het echte zeilen iets meer komt kijken en dat ervaringen en het geleerde van eerder je behoorlijk in de weg kunnen zitten. Hoe kom je tot goed zeemansschap? Bij mooi weer en een lekker windje gaat het heerlijk, maar er komt een moment dat het harder waait dan is het mooi op koers houden van de boot nog lastiger op alleen een fok. De boot trekt schuin, er wordt te hoog aan de wind gevaren, de zeilen killen. Afvallen...Dat het veilig bedienen van een beladen lier zelfs geen automatisme is en opeens realiseert ze zich dat ze zo gewend is dat ze commando's opvolgt dat ze het denken uitschakelt... Niet opgeven, maar doorgaan is hier een heel belangrijke les. Ook bij windkracht 6 is het prachtig om de boot onder controle te krijgen. Twee stappen voorwaarts en één achteruit betekent toch vooruitgang. Ook vandaag heeft ze weer heel veel geleerd...
windkracht acht
ze voelt de stormwind
door haar haren wapperen
ziet de metershoge golven
aankomen, brullen
windkracht tien
haar ogen stralen
haar hart bonst
ze voelt de hartstocht
van de wind
die haar optilt met wondere kracht
laat me meevliegen
fluistert ze zachtjes
neem me mee
de wind lacht
de zee huilt
en zij geniet
door de golven gedragen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten