zondag 28 februari 2010

Navigeren kun je leren...

Lang leve het GPS. Maar als de stroom uitvalt, dan komt het toch op je zelfredzaamheid aan. Dus kaartlezen is en blijft handig, maar daar moet je dan toch wel een beetje gevoel voor hebben. Ik ben van dat type dat wanneer je naar het zuiden moet, ik de kaart op z'n kop houd. En dan ben ik alleen nog maar op het land.Of wanneer ik een winkel uit kom, steevast de foute richting op loop. Nu komt er op het water nog iets meer bij kijken. Dan wordt het zaak dat ik eerst nauwkeurig mijn positie bepaal. Persoonlijk zou ik dat dan doen a.d.h.v. van mijn GPS, maar stel dat die het niet doet. Dan moet ik mijn positie ook kunnen bepalen met minstens twee vaste punten aan de wal en een kaart. Dat wordt wat lastiger. omdat er nu eenmaal  geen bordje op zee staat met: U bevindt zich in t "mosselgaatje" (ligt in de Waddenzee, voordat ik daar weer vragen over krijg, zie link).


Jaren geleden ben ik eens bij een Griek aan boord gestapt. (Je bent jong en dan doe je wel eens iets onbezonnen) We voeren op een zwoele zomernacht noordelijk van de kust van Kreta. Hij voer op de radar en wees me ter plekke op boeien en lichten. Ook vertelde hij me over het navigeren op sterren en terwijl ik op die heldere zomernacht langs zijn arm heen, zijn wijzende vinger nakeek naar de flonkerende sterrenbeelden en de richting die ze aangaven wist ik dat dit "navigeren voor gevorderden" was. Ik geloofde het wel voor dat ogenblik. Al vond ik het moment een moment om nooit te vergeten. Toen laatst iemand tegen me zei dat je ook kon navigeren op de sterren dacht ik toch even terug aan dat moment. Het lijkt me geweldig om zo te kunnen bepalen waar je bent. In een inktzwarte nacht met alleen water en de hemel met haar sterrenbeelden als lichtende boeien om je te wijzen waar je bent op deze blauwe planeet. Maar eerst terug naar het begin...

Gisteren, de 27e februari, mocht ik me bij een stel andere enthousiastelingen voegen om toch de eerste kunst van kustnavigatie te leren. Dan merk je dat het navigeren op een kompas anders is dan rijden op de A2 van Utrecht naar Amsterdam, om maar even iets te noemen. Als eerste heb je te maken met de een kompaskoers. Heel simpel: "Ik wil die kant op, dus ik vaar die kompaskoers". Nou, daar houdt het dus ook gelijk op. Je moet rekening houden met deviatie, variatie, drift en stroom. Daarnaast ook nog met het tij dus met het tijdstip waarop je wegvaart. Dus bij het vaarbewijs1 leerde ik: "Hoe kom je de haven uit" en in en hoe leg je aan met al je trossen en springen". Wel in de goede volgorde graag. Daarnaast nog wat vaarregels. Bij vaarbewijs Aanvullend leer je: "Voor je de haven uitvaart:Waar wil ik heen en waar moet ik allemaal rekening mee houden onderweg van A naar B?" Gisteren had ik de aha-erlebnis. Ik weet hoe het werkt. Dus ik ga 24 maart slagen voor mijn vaarbewijs A, dan heb ik gelijk mijn ICC. Als ik dan genoeg ervaring met het zeilen heb opgedaan kan ik in het buitenland een zeilboot huren... of als ik later groot ben een reis om de wereld gaan maken...Nog veel stappen te gaan.

Wat er aan vooraf ging...

 Wanneer je een schip wilt bouwen,
breng dan mensen bij elkaar om hout te slepen,
het werk voor te bereiden
en de taken te verdelen,
maar leer vooral mensen te verlangen naar de eindeloze zee
Le Petit Prince

Deze tekst uit le Petit Prince van Antoine de Saint-Exupéry is een tekst die mij persoonlijk erg aanspreekt. Op het moment dat je echt iets wil (veranderen), dan moet het verlangen er zijn. Wanneer het verlangen er is, dan alleen kun je je droom bereiken om er aan werken. Sommige dingen zul je alleen moeten doen, zelf initiatieven nemen, maar op de weg er naar toe kun je niet alles alleen doen, daar heb je ook anderen bij nodig. In welke hoedanigheid dan ook. Eerder heb ik al een geschreven over mijn droom in mijn blog: "Whats going on?" Onderweg naar Ithaka. Ik wil echt leren zeilen! Niet zomaar als fokkenmaatje, maar gewoon zelfstandig een zeilboot kunnen varen. Weten hoe je onder alle omstandigheden van het moment de zeilen en de boot in de goede koers weet te houden. De boot en de wind leren lezen. Een eigen vaarplan maken en dan gewoon gaan...De haven uit, het water op naar andere havens varen. Ik ben nooit verder gekomen dan een jaar of 10 geleden paar zeillesjes op de Westeinderplassen en de Vinkeveense plassen. Daarna heb ik in mijn "vorige leven" niet meer gedaan dan opstappen en bevelen uitvoeren. Maar wat ik dan precies deed? Dat werd me nooit echt duidelijk. Na mijn scheiding stapte ik tijdens vakanties wel eens op bij vrienden en dan zeilde ik toch. Maar toch...Het verlangen was er: "Ik wil zelf leren zeilen".
En dan komt de vraag: "Waar moet ik beginnen?" Eerst maar de theorie. Bij de eerste de beste boekhandel wat leuke zeilboeken gekocht: "Zeilen voor Dummies" en dat soort boeken. Door het lezen begon het nog niet te leven. Ik zou toch ook wat meer praktische ervaring moeten opdoen. Maar september is nu niet gelijk het tijdstip om nog wat zeillessen te gaan nemen. Dat moet dan maar wachten tot het volgende seizoen. Dan maar vast beginnen met mijn vaarbewijs. Het woord bij de daad gevoegd en me opgegeven voor Vaarbewijs 1 en aanvullend. 2 examens in één keer. Ik had het leerboek ingekeken en ik dacht als autodidact: "Dat doe ik zelf wel even. Ik heb geen les nodig". Het is dan wel zaak dat ik dat dan ook doe, want anders komt het er niets van. Er is altijd wel iets anders wat dan mijn aandacht vraagt. Op dit moment is mijn leven het heel strak plannen en manoeuvreren tussen een hele leuke baan, een uitdagende studie en dan heb ik ook nog mijn sociale contacten en natuurlijk mijn huis. Niet gelijk mijn sterkste punt, maar in een rommeltje wil ik niet leven, dus dat moet bij tijd en wijlen ook eens geruimd, gesopt en geboend worden. Dus toen ik eind november begon te bedenken dat het examen al erg dicht bij kwam, was het even alles opzij en alle avonden theorie stampen, wetten en regeltjes leren. Wat een schrik toen ik tijdens het strakke leren me realiseerde dat ik me niet op 17 december moest melden, maar de 11e al. Daar ging mijn strakke planning. Ik kon ik er natuurlijk gif op innemen dat ik niet zou gaan slagen.Uiteindelijk toch nog vaarbewijs I gehaald, maar geen aanvullend. Ik kwam op dat moment er ook wel achter dat ik toch maar een dagje les moest nemen. Navigeren en ruimtelijk inzicht is niet mijn sterkste kant en dan blijkt toch wel weer dat je toch de inzichten van de ander nodig hebt om verder te komen.  2b continued