Wat er aan vooraf ging...

 Wanneer je een schip wilt bouwen,
breng dan mensen bij elkaar om hout te slepen,
het werk voor te bereiden
en de taken te verdelen,
maar leer vooral mensen te verlangen naar de eindeloze zee

Le Petit Prince

Deze tekst uit le Petit Prince van Antoine de Saint-Exupéry is een tekst die mij persoonlijk erg aanspreekt. Op het moment dat je echt iets wil (veranderen), dan moet het verlangen er zijn. Wanneer het verlangen er is, dan alleen kun je je droom bereiken om er aan werken. Sommige dingen zul je alleen moeten doen, zelf initiatieven nemen, maar op de weg er naar toe kun je niet alles alleen doen, daar heb je ook anderen bij nodig. In welke hoedanigheid dan ook. Eerder heb ik al een geschreven over mijn droom in mijn blog: "Whats going on?" Onderweg naar Ithaka. Ik wil echt leren zeilen! Niet zomaar als fokkenmaatje, maar gewoon zelfstandig een zeilboot kunnen varen. Weten hoe je onder alle omstandigheden van het moment de zeilen en de boot in de goede koers weet te houden. De boot en de wind leren lezen. Een eigen vaarplan maken en dan gewoon gaan...De haven uit, het water op naar andere havens varen. Ik ben nooit verder gekomen dan een jaar of 10 geleden paar zeillesjes op de Westeinderplassen en de Vinkeveense plassen. Daarna heb ik in mijn "vorige leven" niet meer gedaan dan opstappen en bevelen uitvoeren. Maar wat ik dan precies deed? Dat werd me nooit echt duidelijk. Na mijn scheiding stapte ik tijdens vakanties wel eens op bij vrienden en dan zeilde ik toch. Maar toch...Het verlangen was er: "Ik wil zelf leren zeilen".
En dan komt de vraag: "Waar moet ik beginnen?" Eerst maar de theorie. Bij de eerste de beste boekhandel wat leuke zeilboeken gekocht: "Zeilen voor Dummies" en dat soort boeken. Door het lezen begon het nog niet te leven. Ik zou toch ook wat meer praktische ervaring moeten opdoen. Maar september is nu niet gelijk het tijdstip om nog wat zeillessen te gaan nemen. Dat moet dan maar wachten tot het volgende seizoen. Dan maar vast beginnen met mijn vaarbewijs. Het woord bij de daad gevoegd en me opgegeven voor Vaarbewijs 1 en aanvullend. 2 examens in één keer. Ik had het leerboek ingekeken en ik dacht als autodidact: "Dat doe ik zelf wel even. Ik heb geen les nodig". Het is dan wel zaak dat ik dat dan ook doe, want anders komt het er niets van. Er is altijd wel iets anders wat dan mijn aandacht vraagt. Op dit moment is mijn leven het heel strak plannen en manoeuvreren tussen een hele leuke baan, een uitdagende studie en dan heb ik ook nog mijn sociale contacten en natuurlijk mijn huis. Niet gelijk mijn sterkste punt, maar in een rommeltje wil ik niet leven, dus dat moet bij tijd en wijlen ook eens geruimd, gesopt en geboend worden. Dus toen ik eind november begon te bedenken dat het examen al erg dicht bij kwam, was het even alles opzij en alle avonden theorie stampen, wetten en regeltjes leren. Wat een schrik toen ik tijdens het strakke leren me realiseerde dat ik me niet op 17 december moest melden, maar de 11e al. Daar ging mijn strakke planning. Ik kon ik er natuurlijk gif op innemen dat ik niet zou gaan slagen.Uiteindelijk toch nog vaarbewijs I gehaald, maar geen aanvullend. Ik kwam op dat moment er ook wel achter dat ik toch maar een dagje les moest nemen. Navigeren en ruimtelijk inzicht is niet mijn sterkste kant en dan blijkt toch wel weer dat je toch de inzichten van de ander nodig hebt om verder te komen.  2b continued