zondag 28 februari 2010

Navigeren kun je leren...

Lang leve het GPS. Maar als de stroom uitvalt, dan komt het toch op je zelfredzaamheid aan. Dus kaartlezen is en blijft handig, maar daar moet je dan toch wel een beetje gevoel voor hebben. Ik ben van dat type dat wanneer je naar het zuiden moet, ik de kaart op z'n kop houd. En dan ben ik alleen nog maar op het land.Of wanneer ik een winkel uit kom, steevast de foute richting op loop. Nu komt er op het water nog iets meer bij kijken. Dan wordt het zaak dat ik eerst nauwkeurig mijn positie bepaal. Persoonlijk zou ik dat dan doen a.d.h.v. van mijn GPS, maar stel dat die het niet doet. Dan moet ik mijn positie ook kunnen bepalen met minstens twee vaste punten aan de wal en een kaart. Dat wordt wat lastiger. omdat er nu eenmaal  geen bordje op zee staat met: U bevindt zich in t "mosselgaatje" (ligt in de Waddenzee, voordat ik daar weer vragen over krijg, zie link).


Jaren geleden ben ik eens bij een Griek aan boord gestapt. (Je bent jong en dan doe je wel eens iets onbezonnen) We voeren op een zwoele zomernacht noordelijk van de kust van Kreta. Hij voer op de radar en wees me ter plekke op boeien en lichten. Ook vertelde hij me over het navigeren op sterren en terwijl ik op die heldere zomernacht langs zijn arm heen, zijn wijzende vinger nakeek naar de flonkerende sterrenbeelden en de richting die ze aangaven wist ik dat dit "navigeren voor gevorderden" was. Ik geloofde het wel voor dat ogenblik. Al vond ik het moment een moment om nooit te vergeten. Toen laatst iemand tegen me zei dat je ook kon navigeren op de sterren dacht ik toch even terug aan dat moment. Het lijkt me geweldig om zo te kunnen bepalen waar je bent. In een inktzwarte nacht met alleen water en de hemel met haar sterrenbeelden als lichtende boeien om je te wijzen waar je bent op deze blauwe planeet. Maar eerst terug naar het begin...

Gisteren, de 27e februari, mocht ik me bij een stel andere enthousiastelingen voegen om toch de eerste kunst van kustnavigatie te leren. Dan merk je dat het navigeren op een kompas anders is dan rijden op de A2 van Utrecht naar Amsterdam, om maar even iets te noemen. Als eerste heb je te maken met de een kompaskoers. Heel simpel: "Ik wil die kant op, dus ik vaar die kompaskoers". Nou, daar houdt het dus ook gelijk op. Je moet rekening houden met deviatie, variatie, drift en stroom. Daarnaast ook nog met het tij dus met het tijdstip waarop je wegvaart. Dus bij het vaarbewijs1 leerde ik: "Hoe kom je de haven uit" en in en hoe leg je aan met al je trossen en springen". Wel in de goede volgorde graag. Daarnaast nog wat vaarregels. Bij vaarbewijs Aanvullend leer je: "Voor je de haven uitvaart:Waar wil ik heen en waar moet ik allemaal rekening mee houden onderweg van A naar B?" Gisteren had ik de aha-erlebnis. Ik weet hoe het werkt. Dus ik ga 24 maart slagen voor mijn vaarbewijs A, dan heb ik gelijk mijn ICC. Als ik dan genoeg ervaring met het zeilen heb opgedaan kan ik in het buitenland een zeilboot huren... of als ik later groot ben een reis om de wereld gaan maken...Nog veel stappen te gaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten