mijn eerste zeezeilles...

Leisure is the mother of philosophy

Het is tijd voor mijn eerste zeezeilles. Ik besluit om op tijd van huis te gaan en ik stap om 10 over half 5 al de deur uit. Tom Tom installeren, want op de site staat aangegeven dat er een ander verzameladres is. Het begint de wijk al uit. Ik kan niet via de kortste route de A12 op, maar moet via de A2. Dat is zeker niet sneller. Nauwelijks op de A12 aangekomen sta ik vast. Het rijdt helemaal niet meer en het lijkt wel of heel Nederland weer een op de weg zit met 2 dagen vrij. Na een rit van 2 uur(normaal 50 min) kom ik aan in een compleet lege haven. TomTom weet het ook niet meer en ik besluit maar uit te stappen. Misschien ergens te vragen? Maar ik zie niemand! "Wat nu?" Dan is het handig dat je een mobiel bij je hebt. Hulplijntje bellen in dit geval met de vraag: "Wat moet ik nou?' Maar ik heb nog nauwelijks mijn hulpkreet uitgezonden of ik zie iemand 2 meter beneden mij bezig. En hoe dom, daar liggen ook verschillende boten met op de huik levensgroot: "Zeezeilschool". Over het hoofd gezien. Op dat moment stopt het ook met zachtjes regenen. Eenmaal op de steiger stelt de instructeur voor om maar snel mijn zeilpak aan te doen. "We zijn al laat" Ik zie verder niemand in de haven en hij is bezig op een piepklein bootje met de naam: "Hobbes" . Ik kijk nog even hoopvol richting een "Bennetau 42, maar al gauw wordt mij duidelijk dat het op dat kleine bootje gaat gebeuren. De vlaggetjes in de haven staan redelijk strak, dus een goede windkracht 5 staat er wel. Ik krijg al snel commando's in de vorm van: " Doe jij de Genua erop?" Hij legt de eerste harp vast aan de boot en al snel is dit klusje gepiept. Er wordt uitgelegd dat er een doorgaande genuaschoten zijn. Deze worden klaar gemaakt. Op dat moment arriveert ook de andere cursist. Ook verlaat door de file. We krijgen enkele instructies en dan varen we weg. De haven uit. Omdat hij niet op volle zee de zeilen wil hijsen wordt dat nog in de luwte van de havenmond gedaan.  Ik zie dat de golven best hoog zijn en dat er ook witte koppen staan als we eenmaal met een stevige noordenwind de Noordzee opvaren. Het bootje wordt gelijk door de golven gepakt en ik krijg gelijk de helmstok in mijn handen geduwd: "Vaar maar op de genua" zegt hij. Ik blik omhoog en zie dat de windtales mij vertellen dat ik lekker op koers lig. Dit kleine bootje luistert heel nauwkeurig, maar het gaat lekker. Aan de hoge kant gezeten houd ik de helmstokverlenger vast en de boot bonkt lekker door de golven. Ik corrigeer hier een daar op het moment dat we door zo'n golf gaan. De andere cursist zit op haar billen op de bodem en is enigszins confuus. Aan haar gezicht is af te lezen dat zij het niet echt leuk vindt, terwijl ik een smile heb van: "Geweldig" Dan krijg ik de opdracht dat we overstag gaan. Dit gaat helemaal goed. Ik stuur het bootje in een keer goed de wind door en lig weer gelijk op koers. Maar waar ik geen rekening meegehouden heb is dat nu de golven opeens anders lopen. Dit maakt mij even onzeker. " Vaar op je windtales" is de opdracht. En het gaat goed! Ik merk wel dat zo'n klein bootje weinig bandbreedte heeft. Het komt echt op zeilen aan. De andere cursist wordt naast mij neergezet en zij krijgt de opdracht om met de grootschoot te sturen, zodat er een samenwerking komt. Omdat zij Engelse is, gaat de instructie voornamelijk in het Engels. We gaan nogmaals overstag. Ik merk dat het overstag gaan op je knieen toch een bepaalde lenigheid van je vraagt en die is niet altijd gegarandeerd is een dik zeilpak. Niet zo soepel als de eerste keer, maar toch goed weer opgepakt varen we richting de pier van Scheveningen. Het regent nog steeds, maar het maakt niet uit. Het spoelt enigszins het zoute water van mijn gezicht. Het wordt tijd om te wisselen. Ik krijg de grootschoot en zij de helmstok. Dit gaat niet lang goed... De zeilen klapperen en ik probeer de grootschoot wel te geven of te vieren, maar dat gaat niet lukken. De instructeur besluit in te grijpen. Zij wordt aan de hoge kant neergezet, met haar benen buiten boord. Dan varen wij samen. Hij met de helmstok en ik met de grootschoot. Ik merk nu dat er samenspel moet zijn. Hij geeft wat aanwijzingen en het gaat heerlijk. Even later vraagt hij ook aan mij om voor de stabiliteit van de boot met mijn benen over boord, naast haar te gaan zitten. Ik heb het water nog nooit zo dicht bij gehad. maar het gaat lekker. Terug naar de haven gaan we voor de wind. Op dat moment zitten we met onze knietjes achter elkaar op de bodem in de kuip. Net voor de havenmond krijg ik de opdracht naar voren te kruipen en ik moet de genua helpen om naar beneden te krijgen. Dit gaat goed. Ook het grootzeil wordt neergehaald. Voor de mast trek ik rustig het zeil naar beneden. eenmaal in de haven merk je niet zoveel meer van de onstuimigheid van de zee. We leggen aan. Maken de boot weer op orde. We hebben ondanks dat we wat later vertrokken toch ruim 2 uur gevaren. Ik heb het gevoel dat het 10 minuten was... Tijdens een biertje in een gezellige bar bij de haven krijgen we feedback en bespreken nog onze ervaringen. Ikzelf krijg het compliment mee dat hij net uit de haven had gedacht "Joh dat is eer eentje die strak koers kan houden onder deze omstandigheden". " Totdat je onzeker werd, omdat je de golven opeens van de andere kant zag komen en dat was je aan te zien". Waar heb ik dat eerder gehoord?: " Hou op met denken en ga gewoon zeilen" Ben toch blij met een strenge leermeester voorgaande lessen!